معنی خلافت دار - جستجوی لغت در جدول جو

لغت نامه دهخدا

کسی که مرتکب خلاف می شود

(خِ فَ مَ)

آنکه کار خلافت بدو گردد. آنکه گردانندۀ امور خلافت است: خیزران در زمان هارون خلافت مدار بود. (یادداشت بخط مؤلف)

(خَ فَ)

مانند خلیفه:
خلیفت وار نور صبحگاهی
جهان بستد سپیدی از سیاهی.
نظامی

(خوا / خا رَ / رِ)

ولایت دارنده. امیر ولایت. مرزبان. (حاشیۀ فرهنگ اسدی) : دیلمان و همه بزرگان درگاه و ولایت داران او... (تاریخ بیهقی)

(خِ / خَ)

گناهکار. خاطی. آنکه خلاف کند. آنکه کار ناشایست انجام دهد

تبهکار

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما